Een brief aan ons mooie engeltje
Een brief aan ons mooie engeltje
Ik ben de laatste tijd zo moe Lisa, ongelofelijk hoe we jou moeten missen...
Hoe we elke keer opnieuw moeten leren om te leven en te gissen...
Denkend aan hoe het samen zou zijn.....
Alleen de keiharde realiteit dat je er niet bij bent op visites, verjaardagen, ritjes in de auto, etentjes...
Alles wat we doen wordt in twijfel getrokken,
en brengt een brok in mijn keel die mij probeert op te slokken...
Zelfs als ik m'n bed in kruip en huilend in slaap val denk ik aan hoe het had kunnen zijn..
Het doet enorm veel pijn...
Om in een wereld zonder jou te moeten zijn..
Gaat dit intense verdriet ooit minder worden?
Ik weet het...je bent erbij, maar ik kan er met mijn hoofd gewoonweg niet bij...
Met mijn hart voel ik je aanwezigheid,
in iedere vezel van mijn lijf...
Maar mijn hoofd doet wat deze zelf wil...
Mijn hoofd...dat is zo kil..
Vol met gedachtes van wat als..of als ik nu..of hadden we maar....
Gedachtes die ons slopen en ik kan dan alleen nog maar hopen en dat is waar...
Hopen dat er een dag komt dat wij weer samen mogen zijn..
Jij bent het...diegene die ons leert leven met ons hart...door middel van het mooiste hartje..
We houden van jou mooie meid tot aan de maan en verder
Liefs van je mama en papa 
Reacties